ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ 

Χρονικό

 Μπήκν στην πόλη οι οχτροί: Ξυλούρης

 Χρονικό

 Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος: απαγγέλλει ο μαθητής Καρυπιάδης Πρόδρομος

 ΛΕΒΕΝΤΗΣ: τραγουδά η χορωδία

 Χρονικό

 Ήτανε μια φορά : Ξυλούρης

 Χρονικό

 Ένα παιδί αφηγείται: απαγγέλλει ο μαθητής Κορσαβαίδης Κώστας

 Ο ΔΡΟΜΟΣ: τραγουδά η χορωδία

Χρονικό

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος: απαγγέλλει ο μαθητής (Χατζόγλου Στάθης)

 Χρονικό

 Το γελαστό παιδί: τραγουδά η χορωδία

 Χρονικό

 Ένα το χελιδόνι: τραγουδά η χορωδία

 Χρονικό

 Καπνισμένο τσουκάλι: απαγγέλλει η μαθήτρια Γιαγτζή Ευστρατία)

 Της δικαιοσύνης : τραγουδά η χορωδία

 Χρονικό

 Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

 Τέλος χρονικού- Εθνικός Ύμνος

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Α. Η σημερινή μας εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί κορυφαία στιγμή της αντίστασης του ελληνικού λαού εναντίον της απεχθούς τυραννίας και η επέτειός της εχει καθιερωθεί στην κοινή συνείδηση να τιμάται κάθε χρόνο, ως σημείο αναφοράς του όλου αντιδικτατορικού αγώνα. Είναι μια εξέγερση που αποτελεί σταθμό για την απομάκρυνση της οδυνηρής επτάχρονης δικτατορίας, που κατέλυσε κάθε έννοια νομιμότητας ανακαλώντας στη μνήμη ανελεύθερα καθεστώτα σε όλους τους λαούς και τις εποχές.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΤΖΙΑΛΑ

Β. Στις 21 του Απρίλη του 1967 επιβλήθηκε στην πατρίδα μας πραξικοπηματικά ένα φασιστικό και τυραννικό καθεστώς. Λίγοι συνταγματάρχες, μια ομάδα επίορκων αξιωματικών, χρησιμοποιώντας τα όπλα που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία για την προάσπιση της Ελευθερίας, επέβαλαν την κατάργησή της και πήραν την εξουσία με τη βία. Κατέλυσαν δημοκρατικούς θεσμούς, πολιτικά δικαιώματα, ελευθερίες, προκαλώντας έτσι τη διεθνή κατακραυγή. Κάθε έννοια ελευθερίας, ελεύθερης έκφρασης έπαψε να υπάρχει και στη θέση της Δημοκρατίας εγκαθιδρύθηκε ένα καθεστώς τρομοκρατίας και εκφοβισμού.

ΗΧΗΤΙΚΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Α. Ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του βρέθηκε αντίθετος προς τους σφετεριστές της εξουσίας, διαλύθηκαν τα πολιτικά κόμματα, φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν πολλοί δημοκρατικοί πολιτικοί και αγωνιστές, διώχθηκαν από το αξίωμα τους δημοκρατικοί δήμαρχοι ή κοινοτάρχες και στη θέση τους διορίστηκαν πιστά όργανα της δικτατορίας. Έγιναν διώξεις, φυλακίσεις, Έλληνες υπέμειναν απάνθρωπα βασανιστήρια, ποδοπατήθηκε κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο ελληνικός λαός δεν υπέκυπτε. Αντιτάχθηκε όχι μόνο με την παγερή του στάση και την παθητική αντίσταση, αλλά και με τη συγκρότηση αντιστασιακών και αντιδικτατορικών οργανώσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ» ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΛΗΔΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΤΖΙΑΛΑ

Β. Αυτοί που πρωτοστάτησαν ενάντια στη χούντα ήταν οι νέοι και ιδιαίτερα  οι φοιτητές, που αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα. Ο αγώνας τους για την επίλυση των φοιτητικών τους προβλημάτων ταυτίστηκε με τον αγώνα και την πάλη ενάντια στο φασιστικό καθεστώς.

Στις 14 Φλεβάρη 1973 έγινε μεγάλη συγκέντρωση των φοιτητών στη Νομική Σχολή οι οποίοι διαδήλωναν πάνω στις ταράτσες φωνάζοντας συνθήματα όπως: «Λευτεριά στο Λαό» «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Βάρβαρη ήταν η επίθεση της αστυνομίας και η παραβίαση του ασύλου.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΄ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ»

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΛΗΔΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ

 

 

 

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Α. Στις 20 Μάρτη 1973 κλείνει για δεύτερη φορά η Νομική Σχολή. Η αστυνομία διαλύει τους φοιτητές Στο επόμενο διάστημα ακολουθούν συνελεύσεις, αποχές, συγκεντρώσεις.

Στις 14 Νοέμβρη 1973 οι φοιτητές οργανώνονται και απαιτούν δημοκρατικές διαδικασίες στα Πανεπιστήμια  από την κυβέρνηση. Συμφωνούν ότι αν η κυβέρνηση δε δεχτεί τα αιτήματά τους, δε θα απομακρυνθούν από το Πολυτεχνείο και θα ξεκινήσουν τις διαδηλώσεις. Έτσι κι έγινε. Συγκεντρώνονται στο Πανεπιστήμιο όπου  ο ενθουσιασμός και η μαχητικότητα ανεβαίνουν. Πέφτει το σύνθημα «Όλοι στο Πολυτεχνείο». Ο ραδιοφωνικός σταθμός των αγωνιζόμενων φοιτητών άρχισε να εκπέμπει, καλώντας το λαό σε συμπαράσταση κατά της δικτατορίας. « Εδώ Πολυτεχνείο…. Εδώ Πολυτεχνείο….όλοι στον αγώνα ενάντια στη Χούντα….»

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ  «ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ.

ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΕΥΘΥΜΙΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Η αυλή του Πολυτεχνείου γεμίζει και τα συνθήματα ακούγονται πάλι βροντερά. Τα καλέσματα για συμπαράσταση ξεσηκώνουν και φλογίζουν τους περαστικούς που δε γυρίζουν την πλάτη στους αγωνιζόμενους φοιτητές. Ο λαός ενθουσιάζεται…αγρότες, οικοδόμοι, σπουδαστές, εργάτες καταφτάνουν στο χώρο του Πολυτεχνείου…. Η Αθήνα βρίσκεται σε αναβρασμό.

ΗΧΗΤΙΚΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ο ΔΡΟΜΟΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΩΛΟΣ

Β. Το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου οι φοιτητές αποφασίζουν να μείνουν μέσα στο Πολυτεχνείο. Συγκροτείται και η πρώτη συντονιστική Επιτροπή που αρχίζει να οργανώνει την κατάληψη. Κάλυψαν τα κιγκλιδώματα με πανό, τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και  αντιστασιακά τραγούδια.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη: Ήδη η χούντα χρησιμοποιεί το ψέμα και τη διαστρέβλωση. Ονομάζουν τις εκδηλώσεις «ταραχές» και «αναρχία». Όμως ο λαός αντί να σκύψει το κεφάλι, σηκώνεται όλο και ψηλότερα και νιώθει ενωμένος όσο ποτέ.

Οι δικτάτορες νιώθουν την εξουσία τους σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης και εξαπολύουν ωμή βία. Γύρω στις 7.30 το βράδυ της Παρασκευής αρχίζει η επίθεση της αστυνομίας. Πνίγουν την Αθήνα στα δακρυγόνα, χτυπούν με τα γκλομπς όπου βρουν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγαλώσουν τη μαχητικότητα του πλήθους. Ένα μόνο τους μένει, τα όπλα.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ»

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΛΗΔΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΚΟΡΙΝΗΣ

Α. Στο Πολυτεχνείο μεταφέρονται συνεχώς νεκροί και τραυματίες. Γύρω στα μεσάνυχτα φαίνεται καθαρά ότι η αστυνομία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Και τότε εμφανίστηκαν τα τανκς. Οι φοιτητές περικυκλώνονται, ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο…Ένα τανκ προχωράει και σπάει την πόρτα τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.

Ξημέρωνε η 17η Νοέμβρη.

Στους δρόμους της Αθήνας συνεχίζονται οι συγκρούσεις και οι οδομαχίες παρά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου. Τότε έπεσαν και από τις σφαίρες των ελεύθερων σκοπευτών οι περισσότεροι νεκροί.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟ

« ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ» - Αποσπάσματα από ημερολόγιο

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΡΕΜΕΤΗ

                                    ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΚΥΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

                                    ΦΙΛΙΠΠΟ ΓΡΑΒΑΝΗ

ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ : « ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ»

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΑ

Β. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου κλόνισε ακόμα πιο πολύ τη χούντα. Το αίμα που χύθηκε εκείνη τη νύχτα έγινε ποτάμι που θέριεψε, για να την πνίξει. Τα εγκλήματα της ενάντια στην πατρίδα μας και η πάλη του λαού την οδήγησαν στην κατάρρευση.

Είναι ταπεινά και λίγα τα λόγια που μπορεί να πει κανείς για τη σημερινή μέρα. Το Πολυτεχνείο σε μια νύχτα  εντυπώθηκε στη μνήμη του ελληνικού λαού και πέρασε στο χώρο της Ιστορίας.

Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΣΙΛΙΓΚΙΡΙΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

«ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ»

ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΤΖΙΑΛΑ

Σήμερα, 50 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για τις διεκδικήσεις του σήμερα. Οι στόχοι και οι απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας καθώς οι ανάγκες της είναι τέτοιες που απαιτούν τη διαρκή κινητοποίησή μας. Δε δεχόμαστε σε καμιά περίπτωση πως ο πόλεμος, η φτώχεια, η ανεργία, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελούν «μονόδρομο» για την ανθρωπότητα. Δεν επιτρέπουμε να αποφασίζουν κάποιοι άλλοι «για μας, χωρίς εμάς». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μπορεί να λειτουργήσει σήμερα ως πρότυπο του ασυμβίβαστου αγώνα για την επικράτηση της ειρήνης, για το δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση, τον πολιτισμό. Για ένα σχολείο που θα δίνει στα παιδιά ψυχικά και διανοητικά εφόδια, ώστε να μπορούν να γνωρίζουν και να κρίνουν την πραγματικότητα και όχι να υποτάσσονται σ’ αυτήν και να αγωνίζονται, για να κάνουν τη ζωή τους πιο όμορφη και να έχουν τη δύναμη ν’ αλλάζουν καθετί άσχημο. Το Πολυτεχνείο μ’ αυτόν τον τρόπο θα δικαιώνεται στο πέρασμα του χρόνου.

Εθνικός Ύμνος

ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

 

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.

γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα,

γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα,

γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα.

Πολύ κρύο εφέτος.

Χαμογελάμε κατά μέσα.

Αυτό το χαμόγελο το κρύβουμε τώρα.

Παράνομο χαμόγελο,

Όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,

Παράνομη κι η αλήθεια.

Κρύβουμε το χαμόγελο

Όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς

ανάμεσα στα δύο φύλλα της καρδιάς μας.

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.

Αυτό το χαμόγελο κι αυτόν τον ουρανό

δεν μπορούν να μας τα πάρουν.

ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ήταν πρωί τ’ Αυγούστου

κοντά στη ροδαυγή

βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη

Βλέπω μια κόρη κλαίει, σπαραχτικά θρηνεί

Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

Είχεν αντρειά και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ

το πηδηχτό του βήμα, το γέλιο το γλυκό

Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή

σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί

Μόν να’ ταν σκοτωμένος στου αρχηγού το πλάι

Και μόνον από βόλι εγγλέζου να’χε πάει

κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή

θα’ ταν τιμή μου που έχασα το γελαστό παιδί

Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω

για το ότι έκανες (εσύ) αιώνια θα σε κλαίω

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ

δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί